مصیر

به واسطه ی کلاس های مؤسسه خیلی با هم عیاق شده بودیم.

لیلا از هرجهت دختر خوبی بود ولی خیلی مقید به حجاب نبود.

یک روز زمان استراحت بین دو کلاس، رو به من کرد و گفت: « به نظرم مهم اینه که دل پاک باشه، ظاهر آدما خیلی مهم نیست»
همزمان با صحبت ما، صدای قرآنِ قبل از اذان بلند شد، قاری این آیه را تلاوت می کرد:

« إنّ الذین أمنو و عملوا الصالحات…»

به لیلا گفتم می دانم چقدر به قرآن ارادت داری، تا به حال به این فکر کردی که چرا خدا بعد از هربار ذکر ایمان که یک باور قلبی است، از ما عمل هم خواسته؟

اگر فقط دل پاک مهم بود چرا همه جای کلام وحی عمل هم بعد از ایمان شرط شده؟
از آن روز به بعد به خواسته ی خودش بیشتر از حجاب با هم حرف می زدیم…

لیلا دنبال حقیقت بود، دنبال عمل پاک.